توهمات

صدای خانونه عین "خودش" بود ،انگار خود خودش بود

لحنش ،تن صداش ،لهجه ش حتی مکث بین کلماتش

جرات نکردم صورتمو برگردونم ،تو آینه هم نگا نکردم

قوز کرده بودم طوری ک چشمم به آینه وسط نیفته

فکر کنم این اتفاقا آخرین تلاش های مغزو بدنم برا زنده نگه داشتنه منِ درحال مردنمه